,
„Dwie osoby. Obydwie chodzą do kościoła, modlą się, przystępują do spowiedzi, ale jedna wypełnia obowiązki, a druga kocha Pana Boga. Zewnętrznie - wszystko to samo; wewnętrznie - inny świat. Niestety wiele osób tylko wypełnia
obowiązki i wydaje się im, że są naprawdę religijni. Spróbuj poznać, czy Twoja religijność to kontakt z żywym Chrystusem, czy tylko wypełnienie obowiązków […]. Czy myślisz o Jezusie, nie o Kościele, nie o księżach, ale o Jezusie?”
/śp. ks. Piotr Pawlukiewicz/.
Religijność, która opiera się jedynie na wypełnianiu obowiązków, może stać się rutyną, pozbawioną głębszego sensu
i duchowego zaangażowania. To jakby wykonywać codzienne czynności bez zastanowienia, bez serca. Prawdziwa wiara to coś więcej niż tylko rytuały i tradycje. To ŻYWA relacja.
Kiedy kochamy Pana Boga, nasze działania wynikają z miłości, a nie z obowiązku. Modlitwa staje się rozmową
z Przyjacielem, a nie tylko recytacją wyuczonych formułek. Uczestnictwo we Mszy świętej to spotkanie z żywym Chrystusem, a nie tylko spełnienie religijnego obowiązku. Spowiedź to moment uzdrowienia i pojednania, a nie tylko formalność.
Warto zastanowić się, czy nasza religijność jest autentyczna? Czy nasze serce jest zaangażowane w to, co robimy? Czy nasza wiara przynosi owoce - owoce miłości, radości, pokoju i dobroci? Czy nasza relacja z Bogiem jest żywa i dynamiczna, czy może jest to tylko zbiór nawyków i tradycji?
Prawdziwa religijność to codzienne życie w obecności Boga, to świadomość Jego miłości i obecności w każdej chwili naszego życia. To otwartość na Jego działanie i gotowość do podążania za Jego wolą. To miłość, która nie zna granic
i która przemienia nas i nasze otoczenie.
ws